Święta Klara z Asyżu – patronka ubogich i zakochanych. Jej życie i cuda

Życie Świętej Klary

Pochodzenie i rodzina

Święta Klara z Asyżu przyszła na świat w 1194 roku w zamożnej rodzinie Favarone Offreduccio di Bernardino. Jej ojciec był szlachcicem, a matka – Ortolana – pobożną kobietą, która odbyła pielgrzymki do Rzymu, Ziemi Świętej i Santiago de Compostela. To właśnie matka miała ogromny wpływ na duchową formację młodej Klary, ucząc ją od najmłodszych lat modlitwy, pokory i miłości do ubogich.

Rodzina Klary należała do arystokracji Asyżu, co oznaczało, że jej przyszłość była ściśle zaplanowana – miała wyjść za mąż za bogatego mężczyznę i zapewnić rodzinie sojusze oraz majątek. Jednak młoda Klara od wczesnych lat wykazywała głęboki pociąg do duchowości, preferując życie modlitewne i pomoc potrzebującym zamiast wystawnych przyjęć i bogactwa.

Młodość i duchowe powołanie

Już jako młoda dziewczyna Święta Klara była znana z ogromnej wrażliwości na biednych i chorych. Chętnie rozdawała jałmużnę, wspierała potrzebujących i często pościła, co nie było powszechne wśród dziewcząt z jej sfery społecznej.

Przełomowym momentem w jej życiu była znajomość ze Świętym Franciszkiem z Asyżu. W tamtym czasie Franciszek, syn bogatego kupca, odrzucił życie w luksusie i poświęcił się życiu w ubóstwie oraz służbie Bogu. Jego historia i nauki wywarły na Klarę tak wielkie wrażenie, że postanowiła pójść w jego ślady.

Jednak w średniowieczu kobiety miały bardzo ograniczone możliwości w zakresie wyboru własnej drogi życiowej. Rodziny kontrolowały ich przyszłość, a klasztory były często traktowane jako miejsca „zsyłki” dla kobiet, które nie chciały wychodzić za mąż. Klara postanowiła złamać konwenanse i wbrew woli rodziny obrać drogę świętości na własnych warunkach.

Ucieczka z domu i przyjęcie habitu

W noc Niedzieli Palmowej 1212 roku Klara podjęła ostateczną decyzję. Uciekła z domu, kierując się do małej kaplicy Porcjunkuli, gdzie czekał na nią Franciszek i jego towarzysze. Tam, w skromnym wnętrzu kościoła, Franciszek obciął jej włosy na znak wyrzeczenia się świata i przyjęcia ubóstwa.

Następnie Klara przyjęła habit zakonu franciszkanów, co symbolizowało jej całkowite oddanie się Bogu. Miała wówczas zaledwie 18 lat, a jej decyzja wywołała skandal wśród asyskiej arystokracji, zwłaszcza w jej własnej rodzinie.

Po ucieczce została umieszczona w klasztorze benedyktynek, gdzie miała znaleźć schronienie przed gniewem rodziny. Bracia Klary i jej wujowie próbowali zmusić ją do powrotu, jednak ona twardo trwała przy swoim postanowieniu. Gdy rodzina pojawiła się w klasztorze, Klara chwyciła się ołtarza i odmówiła powrotu, mówiąc, że jej jedynym oblubieńcem jest Chrystus.

Założenie zakonu klarysek

Święty Franciszek, widząc determinację Klary, znalazł dla niej i jej pierwszych towarzyszek nowe miejsce – klasztor przy kościele San Damiano. To tam powstała pierwsza wspólnota klarysek, czyli zakon kontemplacyjny, którego duchowość opierała się na modlitwie, ubóstwie i odosobnieniu od świata.

Klara napisała własną regułę zakonną, w której kładła nacisk na życie w absolutnym ubóstwie – zakonnice nie mogły posiadać żadnych dóbr materialnych, żyły wyłącznie z jałmużny i pracy własnych rąk. To właśnie ten radykalny ideał ubóstwa odróżniał klaryski od innych zakonów kobiecych, które często miały zagwarantowane dochody z ziemi czy datków szlacheckich rodzin.

Jej wspólnota szybko się powiększała – do Klary dołączyła jej rodzona siostra Agnieszka, a później także matka Ortolana. Wkrótce zakon zaczął się rozrastać, a reguła Klary została zatwierdzona przez papieża.

Duchowe przywództwo i świętość życia

Choć Klara spędziła większość życia w zamknięciu klasztornym, jej wpływ na Kościół i duchowość chrześcijańską był ogromny. Była nie tylko założycielką zakonu, ale także duchową przewodniczką wielu ludzi, w tym samego Świętego Franciszka, który w ostatnich latach życia często przychodził do niej po radę.

Klara była znana ze swojej niezwykłej pokory, modlitwy i surowych postów. Spała na gołej ziemi, pościła do granic ludzkiej wytrzymałości i całkowicie oddała się modlitwie. Mimo chorób, które trapiły ją przez ostatnie lata życia, nigdy nie narzekała ani nie łagodziła swoich surowych zasad.

Jednym z najbardziej znanych momentów w jej życiu była sytuacja, gdy obroniła Asyż przed najazdem Saracenów. Gdy muzułmańscy najemnicy na usługach cesarza Fryderyka II zaatakowali klasztor San Damiano, Klara, mimo choroby, wyszła do nich z monstrancją w ręku, błagając Boga o pomoc. Wrogowie, oślepieni niezwykłym światłem bijącym z Najświętszego Sakramentu, uciekli w popłochu, pozostawiając klasztor nietkniętym.

Klara zmarła 11 sierpnia 1253 roku, otoczona swoimi siostrami. Jej śmierć była pełna pokoju i mistycznej radości, a już dwa lata później papież Aleksander IV ogłosił ją świętą.

Dziś jej grób znajduje się w Bazylice Świętej Klary w Asyżu, gdzie pielgrzymi z całego świata przybywają, aby oddać hołd tej niezwykłej kobiecie, która całe swoje życie poświęciła Bogu i ubogim.

Święta Klara pozostaje jednym z najjaśniejszych przykładów kobiecej świętości, odwagi i duchowej siły, inspirując kolejne pokolenia ludzi do życia zgodnego z ideałami wiary, pokory i miłości do drugiego człowieka.

Cuda i wpływ Świętej Klary

Obrona Asyżu przed najazdem – cud Najświętszego Sakramentu

Jednym z najbardziej znanych cudów związanych ze Świętą Klarą było jej niezwykłe wstawiennictwo podczas obrony klasztoru San Damiano przed najazdem Saracenów. W 1240 roku, w czasie wojen między cesarzem Fryderykiem II a papiestwem, wojska najemne cesarza – składające się głównie z muzułmańskich Saracenów – zaatakowały Asyż.

Gdy najeźdźcy dotarli do klasztoru, Klara, mimo ciężkiej choroby, kazała się zanieść do bram, trzymając w ręku monstrancję z Najświętszym Sakramentem. Pełna wiary, modliła się gorliwie o ochronę dla swoich sióstr i miasta. Nagle żołnierze, którzy mieli wtargnąć do klasztoru, padli na kolana oślepieni światłem bijącym z monstrancji. Przerażeni uciekli, a Asyż pozostał nietknięty.

To wydarzenie sprawiło, że Klara zaczęła być postrzegana jako obrończyni miasta i zakonu. Wiele osób wierzy, że jej modlitwa i oddanie Chrystusowi miały moc, która była w stanie zatrzymać całe armie.

Cud uzdrowienia chorej siostry i inne uzdrowienia

Święta Klara posiadała dar uzdrawiania chorych, co potwierdza wiele świadectw. Jednym z najbardziej znanych przypadków było cudowne uzdrowienie jednej z jej sióstr zakonnych, która przez długi czas cierpiała na nieuleczalną chorobę.

Według relacji, Klara podeszła do chorej, pobłogosławiła ją i uczyniła znak krzyża, po czym kobieta natychmiast odzyskała siły. Podobne uzdrowienia przypisuje się Klarze zarówno za jej życia, jak i po śmierci – wielu wiernych modlących się przy jej grobie doświadczało poprawy zdrowia i cudownych interwencji.

Patronka telewizji – niezwykła wizja mszy świętej

Choć może się to wydawać zaskakujące, Święta Klara jest patronką telewizji. Tytuł ten nadał jej papież Pius XII w 1958 roku, a decyzja ta była związana z pewnym niezwykłym wydarzeniem z jej życia.

Klara, z powodu ciężkiej choroby, nie mogła uczestniczyć w Bożym Narodzeniu w kościele. Była tym bardzo zasmucona, ponieważ pragnęła przeżyć mszę świętą wraz z innymi wiernymi. Wówczas zdarzył się cud – na ścianie jej celi pojawił się obraz całej liturgii, a ona mogła „widzieć” i „słyszeć” nabożeństwo, tak jakby była tam fizycznie obecna.

To niezwykłe doświadczenie sprawiło, że została uznana za patronkę mediów wizualnych, w tym telewizji i transmisji na żywo. W dzisiejszych czasach, gdy msze święte są transmitowane w telewizji i internecie, przypomina się o tym, że już wieki temu Klara miała mistyczne doświadczenie „zdalnego” uczestnictwa w Eucharystii.

Objawienia i interwencje po śmierci

Po śmierci Święta Klara wciąż pozostawała obecna w życiu swoich sióstr i wiernych. Wiele osób twierdziło, że miały one objawienia świętej, a jej duch ukazywał się w momentach zagrożenia.

Wśród najbardziej znanych przypadków jest historia młodej kobiety, która modliła się do Klary o ochronę przed brutalnym małżeństwem aranżowanym przez jej rodzinę. Pewnej nocy miała sen, w którym Klara przyszła do niej i powiedziała, aby uciekła do klasztoru – dziewczyna posłuchała i znalazła tam schronienie.

W innych relacjach pojawiają się świadectwa osób, które po modlitwie do Klary doświadczały nagłych uzdrowień, pomocy w trudnych sytuacjach i cudownych zbiegów okoliczności, które ratowały ich przed niebezpieczeństwem.

Kanonizacja i kult Świętej Klary

Święta Klara była tak bardzo czczona już za swojego życia, że zaledwie dwa lata po jej śmierci, w 1255 roku, papież Aleksander IV ogłosił ją świętą. Była to jedna z najszybszych kanonizacji w historii Kościoła.

Po jej śmierci powstało wiele klasztorów klarysek, a jej zakon rozrósł się na cały świat. Wierni zaczęli pielgrzymować do jej grobu w Bazylice Świętej Klary w Asyżu, gdzie do dziś znajduje się jej ciało.

Wspomnienie liturgiczne Świętej Klary obchodzone jest 11 sierpnia, a w tym dniu w wielu kościołach odbywają się modlitwy, msze i uroczystości ku jej czci.

Do dziś Święta Klara jest symbolem pokory, ubóstwa i oddania Bogu, a jej cuda i duchowe interwencje inspirują kolejne pokolenia wiernych.

Znaczenie Świętej Klary w dzisiejszym świecie

Dlaczego Święta Klara jest patronką ubogich i zakochanych?

Święta Klara z Asyżu jest znana przede wszystkim jako patronka ubogich, ponieważ przez całe swoje życie kierowała się ideałem absolutnego ubóstwa. Jej zakon klarysek przyjął regułę, zgodnie z którą siostry miały nie posiadać żadnych dóbr materialnych, żyć z jałmużny i pracy własnych rąk, a jedynym ich skarbem miała być wiara w Boga.

Klara była również patronką zakochanych, co może wydawać się mniej oczywiste. Choć sama nie wyszła za mąż i poświęciła życie służbie Bogu, to jednak była przykładem najczystszej, duchowej miłości. Jej oddanie Chrystusowi i wierność zasadom przypominały o sile prawdziwego uczucia, które nie polega na przywiązaniu do rzeczy materialnych, ale na duchowej jedności i głębokim zrozumieniu.

Z tego względu modlą się do niej zarówno osoby pragnące pogłębić swoje życie duchowe, jak i te, które szukają prawdziwej miłości opartej na wierze i wzajemnym szacunku.

Klasztory klarysek na świecie

Zakon klarysek, założony przez Świętą Klarę, rozrósł się na cały świat. Już w XIII wieku powstawały nowe klasztory, w których kobiety pragnące naśladować jej ideały oddawały się modlitwie i życiu w ubóstwie.

Dziś klasztory klarysek można znaleźć w Europie, Ameryce, Azji i Afryce. Choć życie zakonne w XXI wieku wygląda nieco inaczej niż w czasach Klary, to jednak siostry nadal kierują się jej zasadami, zachowując modlitewny tryb życia, podejmując pracę fizyczną i służąc społecznościom poprzez różne formy wsparcia duchowego.

Niektóre klasztory, zwłaszcza we Włoszech i Hiszpanii, prowadzą warsztaty rękodzielnicze, wytwarzając świece, hafty czy hostie, a dochody z tej działalności przeznaczają na utrzymanie swoich wspólnot.

W Polsce również istnieje kilka klasztorów klarysek, m.in. w Krakowie, Sandomierzu i Starym Sączu. Każdy z nich stanowi żywy pomnik duchowości Świętej Klary.

Modlitwa do Świętej Klary – jak i kiedy się do niej zwracać?

Święta Klara od wieków jest wzywana jako orędowniczka w trudnych sytuacjach, szczególnie przez osoby chore, ubogie oraz poszukujące prawdziwej miłości.

Wierni często zwracają się do niej w następujących intencjach:

• O umocnienie wiary i oddanie się Bogu
• O uzdrowienie ciała i duszy
• O pokój w rodzinie i przezwyciężenie konfliktów
• O światło w podejmowaniu życiowych decyzji
• O opiekę nad zakochanymi i pomoc w znalezieniu dobrego małżonka

Jedną z najpopularniejszych modlitw do Świętej Klary jest:

„Święta Klaro, pokorna służebnico Boga, Twoja wiara i miłość do Chrystusa sprawiły, że pokonałaś wszelkie przeszkody na drodze do świętości. Wstawiaj się za nami w naszych trudnościach, uproś nam łaskę wytrwałości i ufności w Bożą opatrzność. Amen.”

Modlitwa ta jest odmawiana szczególnie 11 sierpnia, w dzień liturgicznego wspomnienia Świętej Klary, ale można się do niej zwracać w każdej chwili potrzeby.

Święta Klara a współczesne kobiety

Mimo że Święta Klara żyła w XIII wieku, jej historia i nauki pozostają niezwykle aktualne. W dzisiejszych czasach, kiedy świat promuje sukces mierzony bogactwem i statusem, jej przykład pokazuje, że prawdziwa wartość leży w pokorze, wierze i miłości do drugiego człowieka.

Dla wielu kobiet Święta Klara jest symbolem niezależności duchowej, pokazując, że można podążać za własnym powołaniem, nawet jeśli oznacza to sprzeciwienie się oczekiwaniom społecznym.

Współczesne kobiety mogą czerpać inspirację z jej życia w takich aspektach jak:

• Wierność własnym przekonaniom – niezależnie od presji otoczenia
• Odwaga w podejmowaniu trudnych decyzji – jak jej ucieczka z domu
• Umiejętność odrzucenia materializmu – docenianie duchowych wartości ponad dobra materialne
• Pokora i siła wewnętrzna – nieugiętość w wierze i miłości do Boga

Jej święto i obchody

Wspomnienie liturgiczne Świętej Klary obchodzone jest 11 sierpnia. W tym dniu w kościołach na całym świecie odprawiane są uroczyste msze, modlitwy i procesje.

W Asyżu, mieście, z którego pochodziła Klara, organizowane są pielgrzymki do jej grobu w Bazylice Świętej Klary. Jest to jedno z najważniejszych miejsc kultu we Włoszech, odwiedzane co roku przez tysiące wiernych.

W niektórych krajach, takich jak Hiszpania i Portugalia, istnieje zwyczaj błogosławienia chleba Świętej Klary – symbolu Bożej opatrzności i dostatku, który następnie rozdawany jest ubogim i wiernym.

Święta Klara pozostaje jednym z najbardziej inspirujących przykładów kobiecej świętości i duchowej siły, a jej historia nadal przemawia do ludzi na całym świecie, przypominając, że prawdziwe bogactwo tkwi w wierze, pokorze i miłości do drugiego człowieka.

FAQ – Święta Klara z Asyżu